Historia

1905 Powołanie Katedry Sztuki Stosowanej w Warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych Pracownie sztuki stosowanej prowadzili kolejno: arch. Tomasz Pajzderski (1905–1908), arch. Józef Gałęzkowski (1909–1911), Edward Trojanowski (1906–1920), Mieczysław Kotarbiński (1920–1922).

1914–15 Przerwa w działalności Szkoły

1923–39 W tym okresie w jednowydziałowej Szkole Sztuk Pięknych, a od roku 1932 w Akademii Sztuk Pięknych, działają cztery oddziały: architektury wnętrz, malarstwa, rzeźby i grafiki. Grono pedagogów tworzyli między innymi: Józef Czajkowski, Romuald Gutt, Wojciech Jastrzębowski, Karol Stryjeński, Karol Tichy, Wanda Golakowska, Jan Kurzątkowski, Eleonora Plutyńska, Roman Schneider.

1926 Powstanie z inicjatywy pedagogów i studentów spółdzielni „ŁAD” – doświadczalnej, projektowo-produkcyjnej placówki w zakresie architektury wnętrz, której celem było „dążenie do doskonałości formy, surowca i wykonania”.

1939–45 Okres wojny. Przerwa w działalności Uczelni.

1945–50 Studia w obszarze architektury wnętrz prowadzono w Miejskiej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych im. C. Norwida. W skład grona pedagogicznego wchodzili między innymi: Czesław Knothe, Jan Kurzątkowski, Kazimierz Nita, Marek Włodarski.

1949 Powołanie Wydziału Architektury Wnętrz w Akademii Sztuk Pięknych – prof. prof. Wojciech Jastrzębowski, Jerzy Sołtan, Tadeusz Zieliński.

1950 Fuzja Akademii Sztuk Pięknych i Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Pięknych. Utworzenie z obu uczelni Akademii Sztuk Plastycznych z Wydziałem Architektury Wnętrz. Kadrę pedagogiczną w następnych latach stanowili między innymi: Romuald Gutt, Zbigniew Ihnatowicz, Wojciech Jastrzębowski, Hieronim Karpowicz, Czesław Knothe, Zofia Kowalska, Stanisław Kucharski, Jan Kurzątkowski, Leon Michalski, Kazimierz Nita, Jerzy Sołtan, Lech Tomaszewski, Bohdan Urbanowicz, Tadeusz Zieliński, Włodzimierz Zonn.

1953 Powołanie Zakładów Artystyczno-Badawczych przy Wydziale Architektury Wnętrz jako placówki badawczo-projektowej, forum twórczej współpracy pedagogów, absolwentów i studentów.

1962 Zorganizowanie przy Wydziale Architektury Wnętrz, z inicjatywy prof. Bohdana Urbanowicza, Zakładu Światła i Barwy – jednostki naukowo-badawczej, oficjalnie uznanej za krajowy ośrodek wiodący w zakresie stosowania barwy w otoczeniu człowieka oraz dydaktyki podstaw nauki o barwie.

1971 Zmiana nazwy Wydziału Architektury Wnętrz na Wydział Projektowania Plastycznego.

1975 Powrót do nazwy „Wydział Architektury Wnętrz” po przekształceniu (istniejącej w ramach Wydziału od roku 1962) Katedry Wzornictwa Przemysłowego w odrębny Wydział Wzornictwa Przemysłowego. Kadrę dydaktyczną stanowili między innymi: Tadeusz Zieliński, Kazimierz Nita, Wiesław Nowak, Włodzimierz Wittek, Adolf Szczepiński, Tadeusz Kobylański, Henryk Wiśniewski, Zbigniew Wójcicki, Jacek Damięcki, Teresa Kruszewska, Michał Gutt, Krzysztof Meisner, Jan Lis, Witold Surowiecki, Andrzej Dłużniewski, Tadeusz Ostrzeszewicz, Witold Chróścicki, Janusz Nowicki, Bogusław Smyrski.

1980 15 października 1980 roku Rada Wydziału jednomyślnie zaakceptowała „Wniosek o natychmiastowe przeprowadzenie demokratycznych wyborów władz Wydziału”. Zgodnie z wnioskiem odbyły się one 20 listopada.

2001 Międzywydziałowa Katedra Scenografii zostaje włączona do struktury Wydziału Architektury Wnętrz, w której pozostaje do 2007 roku. W tym samym roku zostają powołane studia niestacjonarne pierwszego stopnia (licencjackie). Kadrę dydaktyczną stanowili między innymi: Zbigniew Wójcicki, Henryka Noskiewicz-Gałązka, Przemysław Krajewski, Lucjan Kasprzak, Andrzej Bissenik, Lech Koliński, Andrzej Dłużniewski, Witold Surowiecki, Piotr Perepłyś, Piotr Kwasieborski, Jan Lis, Aleksander Kozyrski, Andrzej Zwierzchowski.

2004 Początek funkcjonowania studiów niestacjonarnych drugiego stopnia (magisterskie).

2008 Mimo krytycznego stanowiska Rady Wydziału zostaje wprowadzona dwustopniowość kształcenia na studiach stacjonarnych.